Ίσως αυτός ο τίτλος να ερχόταν λουκούμι για το Blog της 1ης Απριλίου αλλά στόχος του δεν είναι να σας ξεγελάσει. Απλά να αλλάξουμε λίγο διάθεση βρε αδερφέ, γιατί τα σαραντάρια βαράνε στο κεφάλι και… πονάνε! Μετρώντας πλέον ώρες αντί για μέρες, πριν να πατήσω γκάζι και να χαθώ στα βάθη των διακοπών μου, είπα να ασχοληθώ με ένα σενάριο φανταστικό, όσο η ιδέα και μόνο του να πλατσουρίζω στα ρηχά επί μία εβδομάδα. Έχοντας λοιπόν πακετάρει βατραχοπέδιλα, μπρατσάκια και ομπρέλες, γράφω τα τελευταία μου λόγια πριν αποχωριστώ την κορυφαία εφεύρεση του ανθρώπου: το air condition....
Τα παρακάτω λόγια είναι εμπνευσμένα από σχεδόν πραγματικά γεγονότα αλλά δεν αφορούν υπαρκτά πρόσωπα. Μην περιμένετε να ακούσετε λέξεις ταμπού όπως… αγωνοδίκες, Schumacher, Hamilton και Alonso. Σήμερα θα σας κάνω όλους Ολυμπιακούς αφού όπως έχουμε εμπεδώσει εδώ και μία εβδομάδα, φέτος… Πάμε Ελλάδα!
Ελληνική ομάδα στη Formula 1 λοιπόν… Όχι κάποιου ζάμπλουτου Θείου από το Σικάγο αλλά μία αμιγώς γαλανόλευκη ομάδα με Ελληνάρες σε κάθε σημαντικό και ασήμαντο πόστο. Μην πεταχτεί κανένας εξυπνάκιας και πει ότι δεν υπάρχει ασήμαντο πόστο σε μία ομάδα Formula 1. Τα δικά μας τα παιδιά δεν θα τα βολέψουμε; Στον ανιψιό της κυρά Βούλας δεν θα δώσουμε ένα μισθό; Τσάμπα η ψήφος στον πρόεδρο της ομάδας που χρηματοδοτεί το όλο εγχείρημα με τα δικά σου και τα δικά μου τα λεφτά; Επειδή λοιπόν το ψάρι βρομάει από το κεφάλι, θα ξεκινήσω από τη διοίκηση.
Πρόεδρος
Ποια κουστούμια του Montezemolo και ποιο ξυρισμένο κόντρα μάγουλο του Ron Dennis; Η δική μας η προεδράρα θα κυκλοφορεί με πουκάμισο απ’ έξω, μεγέθους XXL, θα καπνίζει πούρο και θα έχει δική του θέση στο pit lane. Όχι απλή, πολυθρόνα που θα ανοίγει σαν του Chandler Bing και του Joey Tribiani θα είναι, γιατί ντάλα μεσημέρι στις πίστες, πιάνει και νύστα ρε παιδιά…
Διοίκηση
Διευθυντικό στέλεχος θα είναι σίγουρα ο γιός του, ακόμα κι αν δεν έχει ούτε δίπλωμα. Όχι ότι οι γύρω του θα έχουν μυρωδιά – στην Ελλάδα ό,τι δηλώσεις είσαι και οι μισοί δηλώνουν διευθυντές. Όταν θα είδαν λοιπόν αγγελία: «Ζητείται διευθυντικό στέλεχος με πλουσιοπάροχες αποδοχές και ρόλο που περιλαμβάνει ταξίδια σε εξωτικούς προορισμούς», θα κατέθεσαν όλοι αιτήσεις χωρίς περαιτέρω ερωτήσεις.
Υπεύθυνος στρατηγικής
Μερικές φορές το ρίσκο αποτελεί απαραίτητο συστατικό της επιτυχίας στη Formula 1. Ο δικός μας αναλυτής εξέλιξης του αγώνα θα είναι εξπέρ στα ΤΖΟΚΕΡ, ΛΟΤΤΟ, ΚΙΝΟ και θα βασίζει κάθε επιλογή στο όνειρο της προηγούμενης νύχτας.
Υπεύθυνος σχεδιασμού
Έχοντας εξασκηθεί επί σειρά ετών σε σχολείο και πανεπιστήμιο, θα παίρνει φωτογραφίες των άλλων μονοθεσίων και θα αντιγράφει όποια αεροδυναμική επιλογή κυκλοφορεί στην πιάτσα. Προφανώς το δόγμα που λέει ότι μία αεροδυναμική λύση που αποδίδει 100% σε ένα μονοθέσιο, ίσως να μην αποδίδει καθόλου σε ένα άλλο, στη δική μας περίπτωση δεν ισχύει. Μόνο μην μπερδέψει κανένας τις φωτογραφίες και του δώσει καμία από προηγούμενες δεκαετίες γιατί θα δούμε σασί με έξι ρόδες, διπλές αεροτομές, f-duct, τούρμπο, ground effect και ότι άλλο έχουν κατεβάζει τα παρανοϊκά μυαλά των σχεδιαστών τις τελευταίες έξι δεκαετίες. Άσχετα με το τι επιτρέπουν οι κανονισμοί και τι όχι. Πιο έξυπνοι είναι οι άλλοι;
Υπεύθυνος κινητήρα
Ποια πτυχία και κουραφέξαλα; Ο Μαστρο-Μήτσος με το μολύβι στο αυτί τα έχει δει όλα, τα ξέρει όλα και τα φτιάχνει όλα. Ως «βασιλιάς της πατέντας», θα έχει την πιο απίθανη λύση στα πιο σημαντικά προβλήματα. Τι κι αν κρίνεται ένας αγώνας, τι κι αν ο κινητήρας καπνίζει σαν τις θείες που ξημεροβραδιάζονται στο καζίνο για να περάσει η ώρα, το λάθος δεν θα είναι ποτέ δικό του κι όταν των ρωτάνε οι δημοσιογράφοι θα ξεκαθαρίζει ότι φεύγοντας από τα δικά του χέρια, όλα δούλευαν ρολόι.
Οδηγοί φορτηγών
Είναι τεράστια, γυαλιστερά, πρέπει να ανήκουν στο Sport Billy γιατί χωράνε τα πάντα μέσα αλλά δεν μπορούν να συγκριθούν με τα δικά μας. Κατ’ αρχάς θα πρέπει να μειώσουμε τον εξοπλισμό γιατί ο οδηγός μας θα πρέπει να μεγαλώσει λίγο την κουκέτα του. Η «μούρη» θα γεμίσει με προβολείς ικανούς να φωτίσουν την πίστα για νυχτερινό Grand Prix, ο καθρέφτης θα γεμίσει σταυρούς και κομποσκοίνια ενώ στο πίσω μέρος απαγορεύονται ρητά τα λογότυπα χορηγού. Δεν θα υπάρχει χώρος για τίποτα πέρα από τα κλασικά «Ανέκτηκα πολλά σε αυτή τη σκέση» και πάει λέγοντας…
Ομάδα μηχανικών
Τα pit stop αποτελούν μία καλά σκηνοθετημένη, αστραπιαία χορογραφία όπου 16 άνθρωποι ορμούν πάνω από το μονοθέσιο αλλάζοντας ελαστικά, κλίση στις πτέρυγες, αντικαθιστούν όποια από αυτές έχει σπάσει κλπ. Όπως καλά γνωρίζετε, οι ανεφοδιασμοί έχουν απαγορευτεί αλλά αυτό δεν θα ισχύει για μας. Πιάσαμε Κώτσο κάτι προμηθευτές τον περασμένο Νοέμβριο και μετά το τέλος της σεζόν μας πούλησαν μια δεκαριά τόνους καύσιμο σε τιμή ευκαιρία! Τα κορόιδα…
Επίσης, η τακτική των άλλων ομάδων όπου κάθε μηχανικός είναι εξειδικευμένος στο δικό του ρόλο, δεν θα έβρισκε ανταπόκριση.
«Γιατί να έχεις εσύ το αερόκλειδο και να πατάς σκανδάλη κάθε φορά ενώ εγώ πρέπει να κουβαλάω τον τροχό; Έλα να αλλάξουμε», θα φωνάζει ο «χ» μηχανικός στον «ψ», με αποτέλεσμα στο τέλος να τσακώνονται στη μέση του pit stop για το ποιος θα κάνει τι. Αφήστε που στην ατέρμονη αναμονή για το πότε θα έρθει η ώρα της αλλαγής ελαστικών, θα τους παίρνει συνέχεια ο ύπνος.
Οδηγοί
Εδώ θα έχουμε κορύφωση της εθνικής τραγωδίας. Ξεκινάμε με το δεδομένο ότι ο πιλότος δεν θα ευθύνεται ποτέ για τις κακές του επιδόσεις. Πάντα θα φταίει το μονοθέσιο, ο κινητήρας, ο καιρός, η πίστα, οι θεατές (αν και μεταξύ μας, αυτή είναι τακτική που έχουμε δει ουκ ολίγες φορές και από πραγματικούς οδηγούς της Formula 1).
Βλέποντας μπλε σημαία, ο Έλληνας οδηγός θα νομίζει ότι έχουν έρθει φίλαθλοι του Ατρομήτου ή του ΠΑΣ και φυσικά θα τις αγνοεί. Προσπέραση θα κάνει μόνο από δεξιά ενώ στο μισό αγώνα θα οδηγεί με το ένα χέρι. Με το άλλο θα μουντζώνει. Πάλι καλά δε που δεν υπάρχει γυναίκα οδηγός στη Formula 1. Καταλαβαίνετε τι θα άκουγε για σπανακόπιτες και γιουβαρλάκια. Το team radio θα αποτελούνταν από ένα μελωδικό μπιπ που θα κάλυπτε την εθνική μας λέξη ενώ το ισοτονικό ποτό που πίνουν οι οδηγοί για να μην αφυδατώνονται κατά τη διάρκεια της υπερπροσπάθειας, θα έδινε τη θέση του σε φραπεδάκι με τρεις κουταλιές ζάχαρη. Αυτό για τους rookie, γιατί αν το πρωτοπαλίκαρο μας βρισκόταν σε επίπεδο πρωταθλητισμού, θα το γυρνούσε σε cappuccino freddo. Μοναδική εξαίρεση το νυχτερινό Grand Prix της Σιγκαπούρης όπου λόγω της ώρας το καλαμάκι θα οδηγούσε σε ένα Singapore Sling ή κάποιο άλλο οινοπνευματώδες κοκτέιλ.
Το ήδη προηγμένο τεχνολογικά τιμόνι θα περιελάμβανε μερικές επιπρόσθετες λειτουργίες. Mp3 player αλλά και δορυφορική κεραία για να βλέπουμε και τι συμβαίνει στον κόσμο, ειδικά αν έχει μπάλα εκείνη την ώρα. Στα pit stop ο οδηγός μας θα εκμεταλλευόταν το διάλειμμα για τσιγάρο και κατούρημα ενώ το αποκορύφωμα θα ήταν την ώρα που θα έπεφτε η πρώτη ποινή. Η αντίδραση του Helio Castroneves όταν του στέρησαν τη νίκη στον αγώνα Indycars του Edmonton( http://www.youtube.com/watch?v=1JO_LcxDwgA) μπορεί να σας δώσει μία γεύση από το τι θα γινόταν κάθε δεύτερη Κυριακή!
Οι άξιοι Έλληνες
Παρά τα «πιθανά διότι ελληνικά» παραπάνω μυθεύματα, είμαι υπέρμαχος του δόγματος ότι ο Έλληνας μπορεί - όταν θέλει! Εφόσον υπήρχαν οι πόροι και οι προϋποθέσεις, δεν θα με χάλαγε καθόλου μία ομάδα με επικεφαλής τεχνικό υπεύθυνο τον Νικόλα Τομπάζη και «συμπαίκτες» τους αρκετούς συμπατριώτες μας που έχουν διάφορα πόστα σε υπάρχουσες ομάδες, έστω και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Στο ρόλο του στρατηγού θα μπορούσε κάλλιστα να βρεθεί ο Ανδρέας Χαλκιόπουλος, που μετά την πολυετή συμμετοχή του σε βρετανικά πρωταθλήματα θα είχε τις κατάλληλες επαφές για να… γεμίσει το ρόστερ. Όσο για οδηγούς, βλέποντας στις πίστες της Formula 1 κάτι Karun Chandhok, Fairuz Fauzy και Sakon Yamamoto, δεν μπορώ να δεχτώ ότι δεν θα μπορούσαμε να έχουμε έναν δικό μας εκεί.
Θεωρώ ότι ο Αλέξανδρος Μαργαρίτης είναι τουλάχιστον εξίσου ικανός αν όχι πολύ καλύτερος από τους προαναφερθέντες και με πλούσιες παραστάσεις από ανταγωνιστικά πρωταθλήματα (DTM, FIAGT κ.α.). Όταν βρέθηκε στο τιμόνι του μονοθεσίου του Ολυμπιακού στο πλαίσιο της Superleague Formula, ο Σταμάτης Κατσίμης απέδειξε ότι μπορεί να κολυμπήσει στα βαθιά και θα του έδινα το ρόλο του teammate του Αλέξανδρου. Για την εξέλιξη του μονοθεσίου θα επιστράτευα τον Ανδρέα Δεβερίκο ενώ φυσικά δεν ξεχνώ τον Γιώργο Κατσίνη που θα μπορούσε να παραλάβει σύντομα τη σκυτάλη από οποιονδήποτε εκ των παραπάνω. Μόνο που λόγω του νεαρού της ηλικίας, για τον Γιώργο τα καλύτερα έρχονται και η προσπάθειά του ακόμα δεν έχει συγκεκριμένο ταβάνι. Ποτέ δεν ξέρεις…
Όνειρο μπορεί να φαντάζει αλλά αν ποτέ έρθουν «τα ίσια ανάποδα», που λέει και ο Μαζωνάκης, κύριοι διευθυντές… θα σας παρακαλούσα να μην ξεχάσετε για τη θέση του υπεύθυνου γραφείου Τύπου της ομάδας έναν ταλαντούχο, ψηλό κι αδύνατο δημοσιογράφο (δεν θέλω αντιρρήσεις!) που μετά από δώδεκα λέξεις… βάζει τελεία, κλείνει υπολογιστή και φεύγει επιτέλους για διακοπές! Καλό καλοκαίρι!
RIGAS: ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΡΕ ΠΑΝΟ ΜΕ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΣΟΥ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου