ΣΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ ΓΥΠΑ

Αυτές τις μέρες η χώρα μας οδηγήθηκε σε ομηρία από το Δ.Ν.Τ και την Ε.Ε.

Αυτό συνέβη διότι από την μεταπολίτευση και μετά οι δύο οικογενειακές κυβερνήσεις που εναλλάσσονται στην εξουσία κατάφεραν να δημιουργήσουν δημοσιοοικονομικό χρέος ρεκόρ της τάξης των 300 δις ευρώ.

Πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι η σημερινή κρίση δεν είναι μια φυσική καταστροφή όπως ένας σεισμός, μια έκρηξη ηφαιστείου ή ένα τσουνάμι.

Η κρίση είναι συνέπεια και αποτέλεσμα ενός άκρατου και άναρχου καπιταλισμού του οποίου η απληστία δεν έχει όρια και ανθρώπινο πρόσωπο. Φυσικά δημιουργείται από ανθρώπους, έχει ονοματεπώνυμο και διεύθυνση. Είναι όλοι αυτοί που είναι γνωστοί και θέλουν να επεκτείνουν το σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης...

Προσέξτε τι αποδέχτηκε και κατάφερε η σημερινή κυβέρνηση:

Μείωση της κερδοφορίας, αύξηση των επιτοκίων, μειωμένη πιστοληπτική ικανότητα, υποβάθμιση από τους οίκους αξιολόγησης, άνοδο των spreads, κυκλοφορία κερδοσκόπων δήθεν δίχτυ ασφαλείας, με αποτέλεσμα να ζητήσει την οικονομική στήριξη υπό την καθοδήγηση και την εποπτεία της Ε.Κ.Τ και του Δ.Ν.Τ.

Για να καταλάβει κανείς τι είναι το πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης δεν έχει παρά να διαβάσει τα ψιλά γράμματα και τα αμήχανα χαμόγελα των εκτελεστών, εσωτερικού και εξωτερικού.

Που σημαίνει: Μείωση μισθών στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα , αύξηση του Φ.Π.Α, ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων, άρση περιορισμού στις απολύσεις , περικοπές στις αποζημιώσεις, μείωση συντάξεων, αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, εκτόξευση της ανεργίας, υποβάθμιση νοσοκομειακής περίθαλψης, κρατικής εννοείται, και στροφή πολιτισμού από τα μάρμαρα του Παρθενώνα σε υλικά κατεδάφισης. Να μην ξεχάσω και τις 200.000 απολύσεις εργαζομένων στον δημόσιο τομέα σε ορίζοντα τριετίας.

Είναι λοιπόν κατανοητό ότι η κρίση δεν είναι αριθμοί, λογιστικά, δελτία τύπου και τηλεόραση.

Η κρίση βιώνεται στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ.

Αυτοί που θα βιώσουν περισσότερο την αρπαγή και της λεηλασία είναι όσοι την εποχή της ψευδεπίγραφης ευδαιμονίας επιδόθηκαν σε καταναλωτική αποβλάκωση και τώρα οι αυταπάτες τους θα τους θυμίσουν ότι ζουν σε μια χώρα που δεν πρέπει ποτέ να λυπάσαι ή ποτέ να χαίρεσαι με απόλυτη σιγουριά για το αύριο.

Φυσικά για να περάσουν μια μέρα χρειάζεται και η καταστολή. Αυτή επιτυγχάνεται με την εγκαθίδρυση του φόβου, την καλλιέργεια της ματαιότητας των πάντων, κομματική, μιντιακή και συνδικαλιστική χειραγώγηση, δήθεν εθνική συσπείρωση και φυσικά την κατασκευή εχθρών.

Αυτό που πρέπει να επιλέξουν οι πολίτες είναι η αλληλεγγύη και η συλλογικότητα.

ΟΧΙ στους πλαστούς διαχωρισμούς.

ΟΧΙ στον εμφύλιο που θέλουν να μας επιβάλουν.

π.χ. εργαζόμενοι – άνεργοι, π.χ. παλιοί ασφαλισμένοι – νέοι ασφαλισμένοι, π.χ. ντόπιοι – μετανάστες.

Θα πρέπει να πετύχουμε, όσο και αν μας έχουν απομακρύνει από αυτό, την αυτοοργάνωση και την αλληλοβοήθεια.

Στο κάτω-κάτω δεν χρειαζόμαστε κυβερνήσεις για να φτάσουμε στο «δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Αν θέλουμε το πετυχαίνουμε και μόνοι μας.

Αφήνοντας πίσω λοιπόν την ψευδαίσθηση και τις χαριτωμένες και απλοϊκές προτάσεις ‘όλοι μαζί για την έξοδο από την κρίση’ και ανάκαμψη.

Το μόνο που μένει είναι οι κοινωνικοί αγώνες και η διεκδίκηση για ισονομία, δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, και προστασία των συνόρων σε όποια γραμμή του ορίζοντα και αν δείχνει η πυξίδα.

Τα συστατικά της προόδου ο Ελληνικός λαός τα έχει, κυβερνητικό υπηρέτη ψάχνει να τα βάλει σε τάξη. Υπάρχει άραγε;;;

Tα σέβη μου.

ioannisdaoutis@yahoo.gr